ஊமை காதலன்

ஒரு வண்ணத்துப் பூச்சி
உன்னை காட்டி
என்னிடம் கேட்கிறது…
‘ஏன் இந்தப் பூ
நகர்ந்துகொண்டே
இருக்கிறது?’ என்று!  அற்புதமான காதலை மட்டுமல்ல
அதை உன்னிடம் சொல்ல முடியாத
அதி அற்புதமான மெளனத்தையும்
நீதான் எனக்குத் தந்தாய்.

அதிர்கிறதே என் இதயம்

சற்றுமுன் நீ நடந்துபோன
தடயம் எதுவுமின்றி
அமைதியாய்க் கிடக்கிறது வீதி

எனினும்
அதிவேக ரயிலொன்று
கடந்துபோன தண்டவாளம்போல்
இன்னும் அதிர்கிறதே
என் இதயம்

காதல் கவிதை

என்னுடையது என்றுதான்
இதுவரை நினைத்திருந்தேன்

ஆனால்
முதன்முறை உன்னைப் பார்த்ததுமே
பழக்கப்பட்டவர் பின்னால் ஓடும் நாய்க்குட்டி போல
உன்பின்னால் ஓடுகிறதே
இந்த இதயம்............


புத்தர் இந்த உலகத்தில்
தோன்றி
ஒரு மார்க்கத்தைத்தான்
அமைத்தார்.
நீயோ என் எதிரில் தோன்றி
எனக்கொரு உலகத்தையே
அமைத்தாய்.

இப்படியும் சமாளிப்போம்

நான்
உன்னைக் காதலிக்கிறேன்
என்பதற்காக
நீயும் என்னைக்
காதலித்துவிடாதே!
என் கொடிய காதலை
உன் பிஞ்சு இதயத்தால்
தாங்க முடியாது
இப்படியும் சமாளிப்போம்.........